KAGANAPAN NG PINAGHIRAPAN..ALA-ALA NG PAGMAMAHALAN SA MGA MAGKAKAIBIGAN

Paano ko ba sisimulan ito..

Paano ko sasabihing mahal ko kayo...

Paano ko ipapadama na kahit di man ako kasama nyo palagi sa pisikal na mundong ito nandito parin ako sa tabi nyo..

Sapat na bang sabihin ko ito,gawin ko ito? anu bang dapat?!!

ang hirap mag simula pero gusto ko itong matapos sa magandang salita..

Sa apat na taon na ating pagsasama-sama maraming nangyari simulan natin sa unang mga araw ng unang klase na nakilala ko kayo..

Unang araw ng eskwela tanda ko pa na akoy nakasuot ng kulay asul na damit suot ang aking kulay asul na rosario at ang aking salamin..pinagmasdan ko ang lahat pag pasok ko kasama ang aking kaibgan na si louise nakita ko na halos ang i9ba ay magkakasundo na ang iba ay may nabuong grupo na pero alam ko sa aking sarili darating ang araw na magiging parte din ang ng bawat grupo.natatandaan ko noon sa klase ng propesor na si ms. N tinanong nya lahat at kinilala bago magsimula ang klase sinabi ko noon ang aking pangalan ang aking katan gian ang lahat ng lumabas sa bibig ko na nang galing sa puso ko alam ko sa gabing iyon ay andun ang mga taong naiinis sa akin sa aking mga sinabi pero hindi ako dapat magpatinag sapagkat nais ko sa mga oras na iyon ay layuan ako ng mga taong ito..hindi dapat nila malaman ang aking pagkatao..subalit dumaan ang araw,buwan hangang sa naging taon ang mga taong ito na gusto ko iwasan ay syang mamahalin ko ng buong puso...ang aming klase marami man ang nalagas marami man ang umalis marami man ang di nag patuloy nandun parin ang pagmamahalan sa bawat isa.

nakita ko ang mga taong nandyan sa bawat oras ng buhay ko kay louise na unang naging kaibgan ko kay brenda na laging kasama ko noon,hanggang sa pareho silang nawala nalungkot ako ng mga panahon na yun pero alam nyo ba sa bawat araw na nagiisa ako nais ko lumapit at kausapin kayo hanggang isang araw sa dulo ng bldg 1 4th floor at lahat tayu ay naghihintay sa sususnod na klase di ko akalaing kakausapin nyo ako naging masaya ako at sabi ko ito na ang simula ng lahat...

sisimulana ko ulit sa ugali ng bawat isa na isa-isa kong minahal at pinahalagahan..

si amore na kahit iyakin at mababw ang luha minahal ko sa kanyang pagiging sweet at maalalahanin sa bawat araw na magkasama kami,si athan na kahit kinainis ko noon sa kanyang ugali sa kanyang mapangnakot na tingin minahla ko dahil nakita ko ang pag mamahal nya sa akin at tinanggap nya ang pagkataong ito,si andrew na talagang minahal ko dahil sa kanyang kakulitan kasama si louie na tinutuksong aso at kalamares at ang pamatay nyang LECHE!! si inang veri na naging napakabuti sa amin ang kanyang pagmamahal na naging dahilan kong bakt namin sya naging inang lahat,si gladish na kahit palamura at may kakaibang pagkatao minahal ko dahil kahit ganyan yan marunong syang magpahalaga at tanggapin ang isang tao ng buo bastat ipaunawa mo kong bakit,si elaine na kahit naartihan ako kong minsan mahla ko yan dahil sya ang klase ng tao na kahit maarte sa paningin ng iba pag dating sa tahanan nila ulirang babae na handang magtiis pra s pamilya,si joben na kinainisn ko noon pero minahal ko din dahil sa knyang laging biro na ate mau tigilan mo na ang katinko,si jophet na kahit saksakan sa katakawan ay minahal ko ng sobra sa kanyang mapagmahal na paguugali,si paula na naging napakabuti sa lahat at minahal ko sa kanyang mabuting gawa,si jonely na ang kanyang pagiging sweet at magalang ang nagdulot sa aking puso upang mahlain sya,si dennis na kahit na pangarap ang maging beauty queen para sa akin sya ang da best na beauty queen mahal ko yan dahil totoong tao syang magmahal ng kaibigan,si nikko na kahit may kadamutan kong minsan mahal ko rin yan dahil sya kahit tahimik alam kong mahal nya din kami,si david na kahit na may sariling mundo minsan mahal ko rin yan dahil alam kong mahal nya ako,si badeth na kahit ang mundo nya ay si reck kapag nagbonding ang barkada makikita mo din ang kanyang pag ma2hal sa lahat,si boss na noon ay kinainisna ko na ngayon ay minahal ko, si kebby na kahit nagmula sa ibang seksyon ay naging parteng ng buhay ko at minahal k,si patty na kahit na napakatapang ng personalidad kapag nagmahla ay tunay si felise na kahit minsan ay di ko maintindihan ang pagiwas sa akin minahal ko din ng sobra ang magkapatid na yan na kahit di ko maipakitang mahla ko sila alam kong batid nila ito di ko makaklimutan ang arw na nasktan ako at nakita kong nandyan sila,sijasper na kahit nakakinis minsan ang kayabangan mahl ko sapagkat nakita ko ang paggalang nya,si charlote na syang minahal ko sa knyang katangian,si joel na di ko akalaing mamahalin ko at tanggapin ako,si jhen na kahit di ko makasundo noon di ko akaling mamahlain ko ng sobra,si dara na mahla ko sa kanyang sweet na katangian,si jp na kahit may kapilyuhan mahla ko din maging ang kanyang nobyang si maan nadarama ko na kahit di ila sabihin naging mahlaga din ako sa kanila,si steve na mahla ko din dahil sa kanyang pagiging tunay sa kahit cnung makaharap nya,si denise na kahit na di ko nakasam ng mga huling araw na ito sa skwelahan ay mahla ko din dahil sa kanyang personalidad,si steph na minahal ko at pianhalagahan ko,siczarina na kahit di ko gaano nakaksama alam kong katula koy mahalga din ako sa kanya,si pauna kahit ngayon ay nasamalayo na nadama ko ang pagmamahal nya,si vina na mahal ko kahit di ko sabihin sa kanya,si rose ann na kahit di natin kasama ngayon sa ating pagtatapos ay mahal ko dahil nakita ko ang kanyang pgamamahal at nadama, ang grupo nila zen at jessiena silajulius,joseph,chery ann,kuya ogi ang grupong yan na kahit di ko sabihin ay mahal ko din at giangalang,kanila ivy,liezel,jaziele,momi bay,joza,micah,paulo,emma,rizaly,blue,ruby,joey, ang mga yan na naging parte ng makabuluhan kong buhay kolehiyo,ang cavite gurlsna sina jessa.nicart at elle na naging napakabuti ng kalooban lahat kayo minahal ko sa inyong magkakaibang katangian at ugali,lahat kayo tinanggap ko ng buong puso at kaluluwa iningatan at mamahlain ko habang buhay.di ko man mabanggit lahat alam nyong mahal ko kayo.

nandito sa aking puso nakaukit na ang bawat pangalan ugali katangian ng bawat isa sa inyo na syang minahal ko, habang ginagawa ko ang ang kadramahang ito naalala ko ang bawat luha kapag may problema ang bawat isa,kapag may mga kaarawan na tayo-tayo din ang magkakasama,kapag may mga somethings fishy na naging masyaa ako ng sobra na di ko makalimutan, kapag may mga bigalaang gala at ang ialan ay walang pamasahe walang pang ambag nandyan ang lahat na handang sumuporta wag lang may mawala at mamiss ang bawat sandaling masaya,sa bawat pag-iibgan na namuo at pag mamahlana na natapos sa magandang pag kakaibgan ganyan ilalarawan ang ating klase di man magkakapatid na iisa ang ating pinagmulan pero sa puso ng bawat isa tayong lahat ay nagmamahalan,makkalimutan ko ba ang araw na nakilala ko ang mga taong ito na nagdulot ng kakaibang damdamin sa akin ang mga taong ito na sa apat na taong pagsasama ang hirap maiwan ang hirap mawala ang hirap kalimutan...sa aking mga pagsubok sa buhay nakita ko ang bawat isa ang kahalagahan ang pagpapahalaga sa akin nakita ko ang mga sensirong mukha sa twing makikita nila akong mukhang may sakit,

4 BR GUYZ KAYO ANG DAHILAN NG LAHAT NG ITO ANG INYONG PAGMAMAHAL ANG INYONG PAGTYATYAGA ANG INYONG PAGPAPAHALAGA SA BAWAT ARAW NA TAYO AY MAGKAKASAMA KAYO ANG AKING KASAMA SA BAWAT LABAN KO SA BUHAY NOONG NAGSISIMULA PALANG ANG LAHAT SA AKIN KAYO ISA-ISA AY NAGDULOT NG KAKAIBANG ARAL AT PAGMAMAHAL,KAILANMAN DI KO MAKAKALIMUTAN NA NAGING KASAMA KO KAYO SA MGA ARAW NA ITO,HINDI NATIN MASASABI ANG PANAHON KAYA NGAYON KO ITO IPAGSISIGAWAN,,

MAHAL NA MAHAL KO KAYO,KAYO ANG NAGING LAKAS KO SA TWING NANGHIHINA NA AKO AT SUMUSUKO,KAYO ANG NAGING SANDALAN KO SA BAWAT PAGSUBOK NA DI KO NA HALOS MAKAYA,KAYO ANG HANDANG UMALALAY KAPAG NADARAPA AKO AT KAILANAGN NG KAMAY PARA MULING MAKATAYO,KAYO ANG SYANG DAHILAN KONG BAKIT NANAISIN KO PA NA MANATILI AT IPAGPATULOY ITO,KAYO NA SYANG NAGING KAPATID KO SA APAT NA TAON NG AKING BUHAY.

ISA LANG ANG NAIS KONG HILINGIN SANA KO MAGKAKAHIHIWALAY TAYO NA SYA NAMANG MANGYAYARI SANA WALANG LIMUTAN SA MGA PINAGSAMAHAN,SANA KONG MAY MGA KANYA-KANYA NA TAYONG BUHAY AY NANDYAN PARIN ANG BAWAT ISA NA HANDANG TUMULONG AT UMALALAY,SANA KAHIT MAY MGA TRABAHO NA AT ANG ILAN AY MANGAILANGAN WAG NATIN KALIMUTAN NA NAGING MAGKAKSAMA TAYO AT NAGMAMAHALAN,WAG NATIN SUKATIN SA KONG GAANO NAGING CLOSE LANG AT WAG NATIN TIGNAN SA KONG CNU LANG ANG DAPAT PAHALGAHAN LAHATIN NATIN AT PANTAYIN ANG BAWAT ISA,WAG NATIN SUKATIN SA KONG CNU LANG ANG NAKATULONG BAGKOS TIGNAN NATIN SA SAMAHAN, NA NABUO SA BAWAT ORAS,ARAW,BUWAN AT ATO9N NA NA TAYO'Y MAGKAKASAMA.

ALALAHANIN NATIN ANG MGA PRODUCTION NA GINAGAWA NATIN KAHIT NA SA BAWAT PAGBUO NITO AY MAY AWAYAN,SAKITAN PIKUNAN PATAASAN NG ERE,SUMBATAN,PERO PAGKATAPOS NAMAN NG LAHJAT NG IYON BABALIK PARIN ANG PAGMAMAHALAN,ANG ATING KLASE NA LAST TWO MINUTE KONG TAWAGIN NA KAPAG NAGSAMA-SAMA KAHIT NA HULI NA ANG PREPARASYON AY NAKAKABUO NG ISANG MAHUSAY NA PINAGGHIRAPAN.ALALAHANIN DIN NATIN ANG MGA PROFESOR NA KAHIT NAGPAHIRAP SA ATIN AY NASUKAT AT NASUBOK ANG ATING PAGTYATYAGA,MARAMI TAYONG MGA ARAL NA NATUTUNAN SA BAWAT TAON NA TAYO AY MAGKAKASAMA-SAMA.

GUYZ!!BASTA MAGKAHAWAK ANG ATING KAMAY KAHIT MAGKAKAIBA TAYO NG SUSUONGIN SA BUAHY LAGI NYONG TANDAAN ANG SALITANG WALANG IWANAN..gumawa parin tayo ng mga bagay ng paraan kong saan maari parin tayong magkakasama-sama..

NAWA AY MANATILI TAYONG BUO WALA MAN ANG PISIKAL SUBALIT ANG PUSO ANG DAPAT MAIWAN SA ATING NALALAPIT NA PAGHIHIWA-HIWALA'Y SANA AY MAGING TOTOO TAYO SA ATING SARILI ANG PAG-IYAK AY DI NANGANGAHULUGANG DUWAG ANG ISANG TAO IBIG SABIHIN LAMANG NITO AY NANDUN ANG SAKIT NA NALALAPIT NA PAGHIHIWAHIWALAY NAIS KO MADAMA NINYO ANG AKING LUBOS NA PASASALAMAT NA MINAHLA NYO AT PINAHALAGAHAN NINYO AKO AKO SI ATE MAU NA KAHIT LAGING PAGOD AT BANGAG SI ATE MAU NA KAHIT DI MASAKYAN ANG UGALI MINSAN SI ATE MAU NA HANDANG TUMULONG AT GUMABAY SI ATE MAU NA KAHIT MADRAMA SA FB AY DI MAWAWALA HANGGAT ANG AKING PUSO AY PUMI[INTIG PA AT ANG AKING ISIP AY NAKAKALALA PA LAGI LAMANG AKO NANDITO ANG AKING BALIKAT AT ANG AKING TENGA AY HANDANG MAKINIG AT UMALALAY WAG LANG ISA SA INYO ANG MAWALA AT MAKALIMOT....

MULI CONGRATULATION SA ATING LAHAT!!!!ANG PAGSUBOK NA ITO AY ATING MALALAMPASAN..BASTA LAGING TUMAWAG SA ATING POONG MAY KAPAL AT MASISILAYAN MO ANG KANYANG WAGAS NA PAG MAMAHAL..

MAHAL KO KAYO MABUHAY TAYO!!!!

ANG PAGMAMAHAL KO AY LAGING NASA BAWAT ISA SA INYO,MAHAL KO KAYO!

MARIONE "MAU" MATARONG

IF WE HOLD ON TOGETHER

If we hold on together,I know our dreams will never die 

Dreams see us through to forever 

Where clouds roll by 

For you and I

THAT'S WHAT FRIENDS ARE FOR

Keep smilin', keep shinin'

Knowin' you can always count on me, for sure

That's what friends are for

For good times and bad times

I'll be on your side forever more

That's what friends are for.

FAREWELL

Now that the end is already here

We reminisce 'bout old yells and cheers

Even if our last hurrahs were never clear

Farewell to you my friends

We'll see each other again

Don't cry 'cause it's not the end of everything

I may be miles away

But here is where my heart will stay

With you, my friends with you

I Will be Your Friend

My friend

when inside you are hurting

and only I know

I wish the forces of nature

were at my command

I would reverse time

and make you smile

when deep inside you

a storm is raging

and your soul is but a boat

upon the lonely seas

I want to calm the waves

and bring you home

I am always here if you need me

to cry with you if you need me

to laugh with you

to pray with you

to run with you

to live life with you

You are my friend

I will never leave you.

Paano ko ba sisimulan ito..

Paano ko sasabihing mahal ko kayo...

Paano ko ipapadama na kahit di man ako kasama nyo palagi sa pisikal na mundong ito nandito parin ako sa tabi nyo..

Sapat na bang sabihin ko ito,gawin ko ito? anu bang dapat?!!

ang hirap mag simula pero gusto ko itong matapos sa magandang salita..

Sa apat na taon na ating pagsasama-sama maraming nangyari simulan natin sa unang mga araw ng unang klase na nakilala ko kayo..

Unang araw ng eskwela tanda ko pa na akoy nakasuot ng kulay asul na damit suot ang aking kulay asul na rosario at ang aking salamin..pinagmasdan ko ang lahat pag pasok ko kasama ang aking kaibgan na si louise nakita ko na halos ang i9ba ay magkakasundo na ang iba ay may nabuong grupo na pero alam ko sa aking sarili darating ang araw na magiging parte din ang ng bawat grupo.natatandaan ko noon sa klase ng propesor na si ms. N tinanong nya lahat at kinilala bago magsimula ang klase sinabi ko noon ang aking pangalan ang aking katan gian ang lahat ng lumabas sa bibig ko na nang galing sa puso ko alam ko sa gabing iyon ay andun ang mga taong naiinis sa akin sa aking mga sinabi pero hindi ako dapat magpatinag sapagkat nais ko sa mga oras na iyon ay layuan ako ng mga taong ito..hindi dapat nila malaman ang aking pagkatao..subalit dumaan ang araw,buwan hangang sa naging taon ang mga taong ito na gusto ko iwasan ay syang mamahalin ko ng buong puso...ang aming klase marami man ang nalagas marami man ang umalis marami man ang di nag patuloy nandun parin ang pagmamahalan sa bawat isa.

nakita ko ang mga taong nandyan sa bawat oras ng buhay ko kay louise na unang naging kaibgan ko kay brenda na laging kasama ko noon,hanggang sa pareho silang nawala nalungkot ako ng mga panahon na yun pero alam nyo ba sa bawat araw na nagiisa ako nais ko lumapit at kausapin kayo hanggang isang araw sa dulo ng bldg 1 4th floor at lahat tayu ay naghihintay sa sususnod na klase di ko akalaing kakausapin nyo ako naging masaya ako at sabi ko ito na ang simula ng lahat...

sisimulana ko ulit sa ugali ng bawat isa na isa-isa kong minahal at pinahalagahan..

si amore na kahit iyakin at mababw ang luha minahal ko sa kanyang pagiging sweet at maalalahanin sa bawat araw na magkasama kami,si athan na kahit kinainis ko noon sa kanyang ugali sa kanyang mapangnakot na tingin minahla ko dahil nakita ko ang pag mamahal nya sa akin at tinanggap nya ang pagkataong ito,si andrew na talagang minahal ko dahil sa kanyang kakulitan kasama si louie na tinutuksong aso at kalamares at ang pamatay nyang LECHE!! si inang veri na naging napakabuti sa amin ang kanyang pagmamahal na naging dahilan kong bakt namin sya naging inang lahat,si gladish na kahit palamura at may kakaibang pagkatao minahal ko dahil kahit ganyan yan marunong syang magpahalaga at tanggapin ang isang tao ng buo bastat ipaunawa mo kong bakit,si elaine na kahit naartihan ako kong minsan mahla ko yan dahil sya ang klase ng tao na kahit maarte sa paningin ng iba pag dating sa tahanan nila ulirang babae na handang magtiis pra s pamilya,si joben na kinainisn ko noon pero minahal ko din dahil sa knyang laging biro na ate mau tigilan mo na ang katinko,si jophet na kahit saksakan sa katakawan ay minahal ko ng sobra sa kanyang mapagmahal na paguugali,si paula na naging napakabuti sa lahat at minahal ko sa kanyang mabuting gawa,si jonely na ang kanyang pagiging sweet at magalang ang nagdulot sa aking puso upang mahlain sya,si dennis na kahit na pangarap ang maging beauty queen para sa akin sya ang da best na beauty queen mahal ko yan dahil totoong tao syang magmahal ng kaibigan,si nikko na kahit may kadamutan kong minsan mahal ko rin yan dahil sya kahit tahimik alam kong mahal nya din kami,si david na kahit na may sariling mundo minsan mahal ko rin yan dahil alam kong mahal nya ako,si badeth na kahit ang mundo nya ay si reck kapag nagbonding ang barkada makikita mo din ang kanyang pag ma2hal sa lahat,si boss na noon ay kinainisna ko na ngayon ay minahal ko, si kebby na kahit nagmula sa ibang seksyon ay naging parteng ng buhay ko at minahal k,si patty na kahit na napakatapang ng personalidad kapag nagmahla ay tunay si felise na kahit minsan ay di ko maintindihan ang pagiwas sa akin minahal ko din ng sobra ang magkapatid na yan na kahit di ko maipakitang mahla ko sila alam kong batid nila ito di ko makaklimutan ang arw na nasktan ako at nakita kong nandyan sila,sijasper na kahit nakakinis minsan ang kayabangan mahl ko sapagkat nakita ko ang paggalang nya,si charlote na syang minahal ko sa knyang katangian,si joel na di ko akalaing mamahalin ko at tanggapin ako,si jhen na kahit di ko makasundo noon di ko akaling mamahlain ko ng sobra,si dara na mahla ko sa kanyang sweet na katangian,si jp na kahit may kapilyuhan mahla ko din maging ang kanyang nobyang si maan nadarama ko na kahit di ila sabihin naging mahlaga din ako sa kanila,si steve na mahla ko din dahil sa kanyang pagiging tunay sa kahit cnung makaharap nya,si denise na kahit na di ko nakasam ng mga huling araw na ito sa skwelahan ay mahla ko din dahil sa kanyang personalidad,si steph na minahal ko at pianhalagahan ko,siczarina na kahit di ko gaano nakaksama alam kong katula koy mahalga din ako sa kanya,si pauna kahit ngayon ay nasamalayo na nadama ko ang pagmamahal nya,si vina na mahal ko kahit di ko sabihin sa kanya,si rose ann na kahit di natin kasama ngayon sa ating pagtatapos ay mahal ko dahil nakita ko ang kanyang pgamamahal at nadama, ang grupo nila zen at jessiena silajulius,joseph,chery ann,kuya ogi ang grupong yan na kahit di ko sabihin ay mahal ko din at giangalang,kanila ivy,liezel,jaziele,momi bay,joza,micah,paulo,emma,rizaly,blue,ruby,joey, ang mga yan na naging parte ng makabuluhan kong buhay kolehiyo,ang cavite gurlsna sina jessa.nicart at elle na naging napakabuti ng kalooban lahat kayo minahal ko sa inyong magkakaibang katangian at ugali,lahat kayo tinanggap ko ng buong puso at kaluluwa iningatan at mamahlain ko habang buhay.di ko man mabanggit lahat alam nyong mahal ko kayo.

nandito sa aking puso nakaukit na ang bawat pangalan ugali katangian ng bawat isa sa inyo na syang minahal ko, habang ginagawa ko ang ang kadramahang ito naalala ko ang bawat luha kapag may problema ang bawat isa,kapag may mga kaarawan na tayo-tayo din ang magkakasama,kapag may mga somethings fishy na naging masyaa ako ng sobra na di ko makalimutan, kapag may mga bigalaang gala at ang ialan ay walang pamasahe walang pang ambag nandyan ang lahat na handang sumuporta wag lang may mawala at mamiss ang bawat sandaling masaya,sa bawat pag-iibgan na namuo at pag mamahlana na natapos sa magandang pag kakaibgan ganyan ilalarawan ang ating klase di man magkakapatid na iisa ang ating pinagmulan pero sa puso ng bawat isa tayong lahat ay nagmamahalan,makkalimutan ko ba ang araw na nakilala ko ang mga taong ito na nagdulot ng kakaibang damdamin sa akin ang mga taong ito na sa apat na taong pagsasama ang hirap maiwan ang hirap mawala ang hirap kalimutan...sa aking mga pagsubok sa buhay nakita ko ang bawat isa ang kahalagahan ang pagpapahalaga sa akin nakita ko ang mga sensirong mukha sa twing makikita nila akong mukhang may sakit,

4 BR GUYZ KAYO ANG DAHILAN NG LAHAT NG ITO ANG INYONG PAGMAMAHAL ANG INYONG PAGTYATYAGA ANG INYONG PAGPAPAHALAGA SA BAWAT ARAW NA TAYO AY MAGKAKASAMA KAYO ANG AKING KASAMA SA BAWAT LABAN KO SA BUHAY NOONG NAGSISIMULA PALANG ANG LAHAT SA AKIN KAYO ISA-ISA AY NAGDULOT NG KAKAIBANG ARAL AT PAGMAMAHAL,KAILANMAN DI KO MAKAKALIMUTAN NA NAGING KASAMA KO KAYO SA MGA ARAW NA ITO,HINDI NATIN MASASABI ANG PANAHON KAYA NGAYON KO ITO IPAGSISIGAWAN,,

MAHAL NA MAHAL KO KAYO,KAYO ANG NAGING LAKAS KO SA TWING NANGHIHINA NA AKO AT SUMUSUKO,KAYO ANG NAGING SANDALAN KO SA BAWAT PAGSUBOK NA DI KO NA HALOS MAKAYA,KAYO ANG HANDANG UMALALAY KAPAG NADARAPA AKO AT KAILANAGN NG KAMAY PARA MULING MAKATAYO,KAYO ANG SYANG DAHILAN KONG BAKIT NANAISIN KO PA NA MANATILI AT IPAGPATULOY ITO,KAYO NA SYANG NAGING KAPATID KO SA APAT NA TAON NG AKING BUHAY.

ISA LANG ANG NAIS KONG HILINGIN SANA KO MAGKAKAHIHIWALAY TAYO NA SYA NAMANG MANGYAYARI SANA WALANG LIMUTAN SA MGA PINAGSAMAHAN,SANA KONG MAY MGA KANYA-KANYA NA TAYONG BUHAY AY NANDYAN PARIN ANG BAWAT ISA NA HANDANG TUMULONG AT UMALALAY,SANA KAHIT MAY MGA TRABAHO NA AT ANG ILAN AY MANGAILANGAN WAG NATIN KALIMUTAN NA NAGING MAGKAKSAMA TAYO AT NAGMAMAHALAN,WAG NATIN SUKATIN SA KONG GAANO NAGING CLOSE LANG AT WAG NATIN TIGNAN SA KONG CNU LANG ANG DAPAT PAHALGAHAN LAHATIN NATIN AT PANTAYIN ANG BAWAT ISA,WAG NATIN SUKATIN SA KONG CNU LANG ANG NAKATULONG BAGKOS TIGNAN NATIN SA SAMAHAN, NA NABUO SA BAWAT ORAS,ARAW,BUWAN AT ATO9N NA NA TAYO'Y MAGKAKASAMA.

ALALAHANIN NATIN ANG MGA PRODUCTION NA GINAGAWA NATIN KAHIT NA SA BAWAT PAGBUO NITO AY MAY AWAYAN,SAKITAN PIKUNAN PATAASAN NG ERE,SUMBATAN,PERO PAGKATAPOS NAMAN NG LAHJAT NG IYON BABALIK PARIN ANG PAGMAMAHALAN,ANG ATING KLASE NA LAST TWO MINUTE KONG TAWAGIN NA KAPAG NAGSAMA-SAMA KAHIT NA HULI NA ANG PREPARASYON AY NAKAKABUO NG ISANG MAHUSAY NA PINAGGHIRAPAN.ALALAHANIN DIN NATIN ANG MGA PROFESOR NA KAHIT NAGPAHIRAP SA ATIN AY NASUKAT AT NASUBOK ANG ATING PAGTYATYAGA,MARAMI TAYONG MGA ARAL NA NATUTUNAN SA BAWAT TAON NA TAYO AY MAGKAKASAMA-SAMA.

GUYZ!!BASTA MAGKAHAWAK ANG ATING KAMAY KAHIT MAGKAKAIBA TAYO NG SUSUONGIN SA BUAHY LAGI NYONG TANDAAN ANG SALITANG WALANG IWANAN..gumawa parin tayo ng mga bagay ng paraan kong saan maari parin tayong magkakasama-sama..

NAWA AY MANATILI TAYONG BUO WALA MAN ANG PISIKAL SUBALIT ANG PUSO ANG DAPAT MAIWAN SA ATING NALALAPIT NA PAGHIHIWA-HIWALA'Y SANA AY MAGING TOTOO TAYO SA ATING SARILI ANG PAG-IYAK AY DI NANGANGAHULUGANG DUWAG ANG ISANG TAO IBIG SABIHIN LAMANG NITO AY NANDUN ANG SAKIT NA NALALAPIT NA PAGHIHIWAHIWALAY NAIS KO MADAMA NINYO ANG AKING LUBOS NA PASASALAMAT NA MINAHLA NYO AT PINAHALAGAHAN NINYO AKO AKO SI ATE MAU NA KAHIT LAGING PAGOD AT BANGAG SI ATE MAU NA KAHIT DI MASAKYAN ANG UGALI MINSAN SI ATE MAU NA HANDANG TUMULONG AT GUMABAY SI ATE MAU NA KAHIT MADRAMA SA FB AY DI MAWAWALA HANGGAT ANG AKING PUSO AY PUMI[INTIG PA AT ANG AKING ISIP AY NAKAKALALA PA LAGI LAMANG AKO NANDITO ANG AKING BALIKAT AT ANG AKING TENGA AY HANDANG MAKINIG AT UMALALAY WAG LANG ISA SA INYO ANG MAWALA AT MAKALIMOT....

MULI CONGRATULATION SA ATING LAHAT!!!!ANG PAGSUBOK NA ITO AY ATING MALALAMPASAN..BASTA LAGING TUMAWAG SA ATING POONG MAY KAPAL AT MASISILAYAN MO ANG KANYANG WAGAS NA PAG MAMAHAL..

MAHAL KO KAYO MABUHAY TAYO!!!!

ANG PAGMAMAHAL KO AY LAGING NASA BAWAT ISA SA INYO,MAHAL KO KAYO!

MARIONE "MAU" MATARONG

IF WE HOLD ON TOGETHER

If we hold on together,I know our dreams will never die 

Dreams see us through to forever 

Where clouds roll by 

For you and I

THAT'S WHAT FRIENDS ARE FOR

Keep smilin', keep shinin'

Knowin' you can always count on me, for sure

That's what friends are for

For good times and bad times

I'll be on your side forever more

That's what friends are for.

FAREWELL

Now that the end is already here

We reminisce 'bout old yells and cheers

Even if our last hurrahs were never clear

Farewell to you my friends

We'll see each other again

Don't cry 'cause it's not the end of everything

I may be miles away

But here is where my heart will stay

With you, my friends with you

I Will be Your Friend

My friend

when inside you are hurting

and only I know

I wish the forces of nature

were at my command

I would reverse time

and make you smile

when deep inside you

a storm is raging

and your soul is but a boat

upon the lonely seas

I want to calm the waves

and bring you home

I am always here if you need me

to cry with you if you need me

to laugh with you

to pray with you

to run with you

to live life with you

You are my friend

I will never leave you.

KAYAMANANG DI MAWAWALA..

Sa pagmulat palang ng aking mata nitong umaga andami ko ng naiisip na mga bagay-bagay na maaring mangyari sa buong araw ko, mga karanasang dadaan at dapat paghandaan..at dahil sa ako'y likas na mahilig na mangamusta at alamin ang status ng bawat kaibigan ko kahit sa simpleng pagtanaw lang sa kanilang mga account mula sa ibat-ibang site..ay nagpapagaan na ng araw ko..

Habang ako'y abala sa pagcocomment sa mga status ng kaibigan ko ay may isang mensaheng dumating sa akin..sa sobrang kaligayahan na may nakaalala sa akin ay agad kong binasa ito at hindi ko mawari ay biglang tumigil ang mundo ko natulala ako napatingin lamang sa screen ng computer habang ang aking mga mata naman ay abalang nagbubuhos ng likidong nanggaling sa pusong agad na nagsumamo...ang pawis ng puso ko para sa taong ibinalitang pumanaw na ay agad nag-umalpas naguunahan sa pagbagsak kong saan man ang tungo ay di ko mawari. di ko pinansin ang tanging alam ko ng mga sandaling iyon ay wala na sya..wala na ang pag-asa ng isang ginang na sa tingin ng iba ay isang malaking pasanin...at biglang nagdatingan ang lahat..ang araw at lugar kong saan ko nakilala ang batang yayat na iyon na kalong-kalong ng kanyang ina..

Araw noong ng mga puso..at nakaugalian ko ng hindi lumabas sa araw na iyon sa kadahilanang gusto ko makasama ang aking pamilya at ang aking chammy dahil alam kong ipagluluto nya ulit ako tulad ng nakagawian subalit di inaasahang may pasok pla sya ng araw na iyon. Mabuti na lamang ay dumating na ang aking butihing kaibigan bago pa man sya nakaalis at napag pasyahang magsisimba kami sa baclaran upang magpasalamat at sa kaparehong kadahilanang gusto rin naming makita at madalaw si tatay tiburcio. Kaya't nagpunta kaming dalawa kong nasan ang pwesto ni tatay tiburcio at pagkatapos ay nagsimba kami upang magpasalamat...subalit ng mga araw na iyon ay sobrang siksikan na sa simbahan at kami ay nahirapang makaupo subalit hindi iyon hadlang upang kami ay makapasok...sa akin kanang bahagi ay may isang may edad ng babae ang pilit na sumisiksik upang makarating sa aking unahan kahit na nga akoy hirap sa pag bigay ng daan sa kanyay pinilit ko paring sya ay makadaan.At nang tignan ko ang babaeng iyon ay ni hindi man lamang sya lumingon..nakitang kong sya ay hirap sa kanyang dalahin dahil bukod sa mga bag na dala nya ay may isang mas nagpapabigat pa sa mga iyon na maging dahilan upang magmukhang namamaluktot na ang ginang. aking tinanaw ang kanyang bitbitin at ang kanyang kalong-kalong..tinignan ko ito at inakalang ito ay isang sanggol subalit sa aking pangalawang pagtitig nakita ko ang isang yayat na lalaki na animoy isang sanggol na nakapurong at may pansapin pa sa kanyang kamay at paa...tinitigan ko syang maigi tinitingan hanggang sa makita kong hindi iyon sanggol kundi isang may edad na na  lalaking maaring may sakit..nang sabihin ng pari na tapos na nag misa at humayo na ay nakita ko ang kanyang inang hinagkan siya at kinakausap habang nakangiti inakala kong sya ay mayisip nakakakita o nakakapagsalita subalit tnaging ungol lamang ang aking narinig mula sa kanya..maya.maya nakita ko sa mukha ng aking kaibigan ang pagasam na makausap ang ginang..subalit sa aking kahihiyan ay lumabas ako..naghanap ng maaring maibigay upang hindi nila isiping kami'y masamang tao ibingay ko ang aking nakayanan para sa kanila at buong puso naman iyon tinanggap ng ginang doon ko nalaman ang kanyang pangalan ang kanyang kalong kalong ay si MARK ARMEA sya ay 21 years old at sya ay mag sakit na meningitis,bone tubercolosis at cerebral palsy..at ang ngalan ng kanyang ina ay si NANAY LITA ARMEA isang simpleng tao na walang sariling tirahan. at nagkakasya na lamang sa isang tagpi-tagping trapal upang may masabing tahanan simple at payak ang pamumuhay na batid koy lalong nagpahirap sa sitwasyon ni mark..

Minsan pang kami ay napadalaw sa kanilang lugar sa philtrangco pasay dala-dala ang aming mga nakayanan ay nabatid naming sya ay wala roon at nasa isang pagamutan dahil sa ito ay inatake ng kanyang hika..kaming tatlo na magkakasama ako si jonathan at si gladish ay buong pusong sinuong ang sinsabing hospital. At hinanap namin ang kwarto kong nasaan naroon si mark nakita namin syang nakahiga walang kasama. nang mapagtanong namin kong nasan ang kanyang ina ay sinabing ito lamang ay may pinuntahan at inasikaso tinitigan kong mabuti si mark mas lalo itong pumayat at makikitang ang hirap ng kanyang pinagdaanan..Maya-maya pa ay dumating na si nanay lita kahit na halatang puyat at pagod ay buong puso kaming hinandogan ng isang ngiti at sa sandaling yun nabatid kong matatag talaga ang ginang n aiyon naalala ko bigla ang aking ina sa kanya..at sa oras na lumipas ay nagkaroon kami ng isang masayang kwentuhan hanggang sa dumating sa puntong nagpaluha sa aking puso subalit pinigilan ko...ang sabi ni nanay lita..may isang doktor daw di umano ang nagsabing bakit pa gagamotin ang katulad ni mark hayaan na lamang daw itong mamahinga upang mabawasan ang kanyang pasanin ang kanyang problema..sa puntong iyon nakita ko ang hinanakit ng isang ina..nakita ko ang mga luhang namumuo sa knyang mga mata nais kumawala subalit talagang matatag ang ginang dahil nakayanan nyang hindi ipakita ang sakit sa aming harapan at sa harapan ng kanyang naghihirap na anak dahil sa hirap itong huminga..maya-maya pa ay nasambit ni nanay lita.." hindi ko na alam ang gagawin ko anak kapag nawala ka sa akin..di baling maghapon,magdamag kitang buhatin alagaan alalayan..di baling mabingi na di umano sya at maging manhid sa naririnig nyang awa at kantyaw ng iba,ang mahalaga maipakita ko sa iyo anak na hindi kita kailanman isusuko dahil alam ko at nararamdaman ko na lumalaban ka sa bawat sakit na nagppahirap sayo" ...sa mga katagang iyon di ko mapiglang hidni umiyak maging ng aking mga kasama ay di mapigilang di mahabag sa tinurang iyon ng ginang..masakit pala talagang makakita ng ganoong tagpo..para akong sinsakal sa kakapigil ang jirap huminga hanggang sa di na ako nahiya pa at nagpakita na ako ng kahinaan agad nag alpasan ang mga luha ko na kanina ko pa iniingatang wag lumabas napatitig ako kay mark..alam kong hirap na hirap na sya subalit nakikita ko namang lumalaban sya at nababatid kong naiintindihan nya ang nangyayari sa tagpong iyon..at agad siyang umungol at umiyak marahil ay naramdaman nyang nasasaktan ang kanyang ina...di ko napigilan ang sarili ko lumabas ako at itinuloy ang habag sa kanila ng hindi nila nakikita alam ko sa mga sandaling iyon naging mahina ako nagpatalo ako sa sakit na nararamdaman ko subalit katulad ng lagi kong sinasabi tao lang ako..nasasaktan,,humihina sumusuko..

ilang buwan ang lumipas ng ipost ko ang larawan ni mark sa aking facebook may isang lalaking may mbauting puso ang agad na nagcomment at inaalam ang address at lugar ni mark at doon ko nalaman na sila pala ay talag wish ko lang..ng malaman ko iyon agad natuwa ang aking puso na sa wakas dininig ng ating panginoon ang aming dasal na sanay may makatulong sa kanila..simula ng mga pangyayaring iyon ay nawalan na ako ng balita sa kanya nawalan ako ng lakas ng loob na magtanong at magusisa kong talag bang sya ay napabuti...natatkot ako ..natatakot ako humarap sa katotohanang maaring hindi narin naman sya magtatagal at nangyari nga ito ...isang balitang nagpahina ng buong sistema ko...balitang alam kong darating subalit di ko akalaing kay daling dumating..di ako naging handa..kami nila gladish ay di mapigilang di lumuha matapos ng balita...pakiramdam namin wala kaming nagawa para sya'y tulungan dahil naging kontento kaming may mga taong sumusporta na sa kanya ng di man lamang inaalam ang kanyang tunay na kalgayan...sabi ko nga sa aking butihing kaibigan anu ba ang ating nagawa?mayroon ba?at bigla na lamang kaming nagyakap na animoy walang tao sa paligid...nagumalpas ang luha na iyon sa matinding gulat...hanggang ngayon hindi ko parin alam kong may nagawa ba ako upang mapagaan manlamang ang kanyang paglisan?paulit-ulit hanggang nagawa ko ang artikolong ito...sanay kahit papaano ay maibsan ang sakit na nararamdaman ko sa twing maaalala ko ang kanyang pagunggol sa sakit na unti-unting pumapatay sa kanyang pag-asang mabuhay pa...

alam ko namang wlang katiyakan ang lahat...at lahat tayong tao na nilalang sa mundo ay magtutungo din sa landas na tinatahak ngayon ni mark...kong nasaan ka man ngayon maraming salamat sa iyong naituro sa akin..kahit na walang salitang lumalabas sa iyong labi..walang malamlam na mga matang nagpapakita ng pagsang ayon. at pangunawang naging mailap sa aming lahat..ikaw mark armea at ang iyong naidulot sa amin ang syang aming babaunin at iingatan dahil para sa amin ikaw ay isang kayamanang hinding-hindi mawawala...

MARIONE MATARONG

Ang di makitang kayamanan ng bansa

Maraming kayamanan na hindi napapansin ng ibang tao. isang kayaman na di salapi o anuman. hindi materyal o isang kayaman na tanging tao lamang ang nagtatago. mga kayamanan na nasilayan, mga kayamanan na naranasan, kayamanan na iningatan, mga sandaling binabalik-balikan ,mga pagkakaton na pinanghinyangan ,mga sandaling gustong balikan at sa pagbabalik ay ayaw ng wakasan. yan lahat ang nais mangyari ng isang centinnial na taong dapat pangalagaan at bigyan ng atensyon. Si tatay tiburcio na sa edad na 101 ay naghahangad na mapabuti ang kanyang buhay na kailan man ay hindi niya naranasan.

Si tatay tiburcio ang naging subject ko noong panahong akoy naghahanap ng isang modelo para sa aking proyekto sa asignaturang photography. Una naglibot-libot ako sa buong baclaran para makakita ng tamang subject..sa bawat click ko sa aking camera maraming mga kwento ang makikita sa mukha sa lugar na aking nakuhaan, isang kwentong ang hirap aninagin ang hirap alamin sa kadahilanang natatakot akong magtanong at magusisa. minsan pang clinik ko ang aking camera at napaharap ito sa dakong nakaupo ang isang matandang lalaki. Nais ko sanang makilala ang nagmamayari ng katawang lupang iyon, nais ko sanang malaman kong papayag ba syang maging subject ko ang nais ko lang ay kuhaan sya ng larawan ilang ulit kong sinabi kay tatay tiburcio na sana ay ngumiti sya..dahil nais kong makitang ngumiti sya, nais kong kapain kong sa kanyang kalagayan naroon parin ang kasiyahan sa kanyang puso, nakita ko syang ngumiti nakita ko syang humalakahak, subalit sa minalasmalas naglowbat ang camera, ni hindi ko manlang nakuhaan ang bawat ngiti at halakhak nya, ang tanging nakita ko sa aking camera ay ang larawang ito na puno ng emosyon..minsan pay bumalik ako sa kanyang lugar, nagulat ako na sa aking pagbabalik ay wala na sya roon, hinanap ko sya nagtanung-tanong ako at may isang mabuting tao ang nagturo sa akin sa kinalalagyan ni tatay tiburcio. Nakita nya ako yumakap sya sa akin, lumuha sya..di ko inaasahang sa king pagbabalik ay magiging ganito ang reaksyon nya.Hinaplos ang puso ko sa eksenang iyon siguro kong akoy nasa harapan ng isang camera iisipin mong isang telenovela ang nagaganap sa pagitan naming dalawa..Di ko napigil ang luhang nagpapamula sa akin, nagpapatayo ng aking balahibo alam ko kailangan ko maging matatag para sa kanya, pero anung magagawa ko tao lang ako, na dapat ilabas ang nararamdaman ko. Umiyak ako oo aaminin ko isa nga itong uri ng kahinaan pero alam ko sa sarili ko na matatag ako. At kailangan ko talaga maging matatag hindi lamang para sa sarili ko kundi para rin sa kanya. Minsan pa syang nagkwento ng kanyang mga nakaraan, na isa raw syang alalay noon ng ama ni FPJ na dati din syang kasa-kasama ng mga ito.Nageenjoy ako sa bawat kwento nya..kahit na nasa gitna kami ng isang mapulusyong lugar, kahit na ang bawat kwento nya ay nasasaliwan ng ingay ng mga sasakyan, subalit alam mo bang sabi nya? " naririnig mo ba anak ang mga ingay na iyan ng sasakyan, sa umaga yan ang aking naririnig, hangang sa buong maghapon at sa gabi hangang sa pag gising dala-dala ko na nga ang ingay ng mga yan, ang amoy na unti-unti yatang sumisira sa buong sistema ko.." napaisip ako at inalok sya ng isang bagay, na naisip ko at yun ay ang tutulungan ko syang mapaalis sa lugar na iyon.Subalit nagulat ako sa kayang tinuran..ang naging sagot niya sa aking suhistyon"anak hindi ko na kailangng umalis sa lugar na ito, dito sa baclaran narito na yata lahat ng kwento ng buhay ng tao..narito ang kasiyahan, kalungkutan,pagpipighati,karahasan at marami pang iba..subalit alam mo ba anak na dito ko rin nakilala ang aking pag-ibig, na ngayon ay nasa akin parin ang pag-ibig na hindi una subalit naging huli pag-ibig na sa kabila ng aking kahirapan sa kabila ng aking kabiguan ay naging tapat at handang samahan ako, hanggang sa aking kamatayan.." sa sinabing iyon ni tatay napaisip ako kahit pala ganito ang kanyang katayuan simpleng bagay lang pala ang nais ni tatay, at yun ang ang pahalagahan sya ay bigyang pansin..sabi nga nya'y dalawin lamang namin sya ay isang napakahalagang bagay na para sa kanya..

Ng makita ko at mabatid ang mga pangangailangan nya, napaisip ako kong papaanu ko sya matutulungan, kahit sa mga simpleng paraang alam ko lang, at doon nabuo ang aking (kong anu-anung anik-anik chammy ni mau jewelry) kong saan ay bumubili ako ng mga materyales at yun ay aking ginagawa na maging isang napakagandang accessories, na aking gagamitin para ibenta sa mas murang halaga at ang kikitain ay ipambibili ng mga pangangailangan nya aaminin kong hindi naging madali sa akin ang ganitong pasya, sapagkat ito ay nangangailangan ng isang malaking halaga sa aking problemang iyon nakita ko ang suporta ng mga mahal ko sa buhay at ng aking mga butihing kaibigan sila na aking katu-katulong upang magkaroon ng kaganapan ang aking nasimulan.hindi madali ang gumawa ng mga ganoong bagay subalit naging inspirasyon ko ang kwento at ngiti lamang ng isang matandang nagkaroon ng isang napakahalagang parte sa aking buhay...si tatay tiburcio na sa kabila ng kakapusan sa buhay ay hindi naging madamot sa kanyang kayamanan..kayamanan na di nabibili,kayamanan na di materyal...ang kayamanan na kanyang ibinahagi sa akin ay ang kayamanang hindi kailanman man mawawala at yun ang ang pagbabahagi ng kanyang kwento at karansang ng buong puso..para sa akin sa simpleng bagay na iyon ..pakiramdam ko akoy isang napakayamang nilalang dahil nasa bahagi ng puso ko ang isang yaman na sa akin lang ipinagkatiwalang tunay...

Sana hindi lamang ako ang nagkaroon ng ganitong karanasan, para sa akin gusto ko din itong ibahagi sa iba..nais ko sanang kahit di man pinansyal ang inyong maitulong sana man lang ay ipakita sa mga katulad ni tatay tiburcio na handa kayo makinig at tanggapin ang kanilang buong pagkatao wag natin silang pandirihan at katakutan.hindi sila kriminal na gusto lamang manlamang kundi mga taong gusto lamang pakinggan at magbahagi ng anumang nalalaman..

MASAYA PO AKO SA AKING MGA NAGAWA HINDI KO ITO PINAGSISIHAN SANA KATULAD NYO RIN ANG AKING KWENTO..SA MGA SUSUNOD PA MAS MARAMING MGA KARANASAN AT ARAL ANG AKING MAIBABAHAGI SA INYONG LAHAT...

MARIONE MATARONG

mariane.rakizta@yahoo.com

My Dearest Treassure

well what more can i say..

Goshh.. I really love this man..
and i know he love me too thats why I'm happy..
he is my worls
he is my heart
he is my everything..

i cant breath live without him i never felt this way before and now I promise that I love him for the rest of my life..

his always been there for me..

loving me unconditionally..
protects me..
taking care of me..
and most of all accepts me..

Joefel Suangco i love you..
your my one and only..hope you feel the same way..
please what i want you to do is to love me for the rest of your life..

here's my poem for you by By Karen Kelly 

    To the Man I Love
I have a man I dearly love
He makes me so very happy
I see the good qualities he has
He stands by me always
And never a dull moment when we are together
I awake in the morning with a smile on my face
I then awake my sweetie, with kind words, and a cup of coffee
I start my day with a gentle kiss always

And end the day with a word of love forever
Now let the night go by, and watch the sun appear
We both look forward to another day God has let us be near
Our friends are few, and family is close
But we can always feel the closeness together as the day goes on
This man I dearly I dearly love, and cherish his every moment with me
I hold that special place in my heart today
For the man I dearly love. 


Hope you like it guys..
thank you AND GODBLESS!!